ANNEM

Hani üşürdüm ya soğuk kış geceleri

Şefkatinle kucaklar, ısıtırdın annem

Bastırırdın bağrına sokup ellerimi

Hayâlimden o günler hiç gitmiyor annem.

 

Artık büyüdüm diyordum sen yanımdayken

Ben halâ ayakta duramıyorum annem

Ufacık bir çocuk gibi gel tut ellerimden

Ellerim sıcaklığını özlüyor annem.

 

Pek çok kalbini kırdım, incittim de seni

Öf bile denmezken bu dil neler söyledi

Annelik yüreğin yüce, belki affetti

Vicdanım beni hiç affetmiyor annem

 

Yavrum diye çarpar, ağlarken için için

Lâyık mıydı dil yarasına hiç yüreğin

Bilemedim, anlayamadım kıymetin, kadrin

O günler yara, içimde kanıyor annem.

 

Ödenmezdi seni taç yapsaydım da   başıma

Öbür dünyaya kalsın, bırak hakkın annem.

Eklensin varsa günahın günahlarıma

Alevlere dalsam da hakkın ödenmez annem.

 

1 yorum
1 beğeni
Prev post: YAZMAKNext post: RESSAMLAR TEPESİNDEN ESEN RÜZGAR

Yorumlar

  • Kadriye Boztepe

    Haziran 11, 2025 at 21:45
    Reply

    Ah gönül ehli ablacığım ne de güzel anlatmış,hâlimize tercüman olmuşsun.Daha çok okumak,hislerinle tanışmak için sabırsızlanıyorum💜

Yorum Yap

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Arşiv
Kategoriler
En Son Yazılar

Aylık Ücretsiz Dijital Dergimize Abone Olmak İster Misiniz?

Yazının Yayınlanmasını İster Misin?
  • Konsol Edebiyat
  • Fon Muzigi
  • https://konsoledebiyat.com/wp-content/uploads/2025/01/WhatsApp-Video-2025-01-28-at-09.54.34.mp3