Ayşegül Soytaş
-
Yoruldum artık ayrılıklardan. Bir fazladan özleme tahammülüm yok artık. Karnımdaki ağrılara, içimdeki boşluklara bir yenisini eklemeye takatim yok. İnsanın, kavuşamayacaklarını özlemesi yasaklansın isterim, hep başka bahara ertelenen hasretlerin son kullanma…
-
Geldi yine mektup mevsimi… Nedendir bilmem sonbahar biraz da mektup kokusudur benim için. Yeni başlangıçlar, eski vedalar… Kâğıt üzerinde saatlerce gıcırdayan kalem sesi… Çiseleyen yağmur, üşüyen parmak uçlarım… Esen rüzgârla…
-
Saçları döküldükten sonra ilk kez karşılaşıyorduk. Karşımda kaşsız, kirpiksiz, bıyıksız, kel bir adam duruyordu. Hiç tanımadığım birinin gözleri, en iyi tanıdığım o adam gibi bakıyordu. Bakışlarındaki tanışıklık da olmasa görüntüsü…
-
Sokakta kalmıştı, annesizdi… Onun buz gibi bedeni vardı, benim sarıp sarmalamaya hasret, sıcacık ellerim… Ona, karnını doyuracak biri; bana, acıktığında mırıldandığını duyacağım bir ses lazımdı. Eksiklerimizle, o kadar tamamlıyorduk ki…
-
Kırgın ruhunun kanatları yoktu. Sadece kelimeleri biliyordu kırgınlığını… Göklerde, denizlerde, bedeninde, geçmişteki çocukluğunda, gele(meye) cegindeki kaygılarında ışıktan hızlı dolaşırken; sığındığı sözcükler, ona nasıl bir oyun oynuyordu? “Ölüm, yaşayabilmek için sonsuzca…
Arşiv
Kategoriler
En Son Yazılar
- EDİTÖRDEN Aralık 5, 2024
- AYŞE ŞASA: ‘Otobüsteki İyi Çocuk’ Aralık 5, 2024
- GRAMOFON AVRAT Aralık 5, 2024
- CANCAĞIZIM… Aralık 5, 2024
- BEN HEP BURADA OLACAĞIM Aralık 5, 2024