BEN YALNIZLIĞIMI SEVDİM

Gündüzün üzerini örtünce siyah perde

Benim yalnızlığımla hasbihâlim başlar

Sırdaşım olur, dermânım olur her derde

Seni sevmedim ben onu sevdiğim kadar

 

Peşinden ben değil, hayâllerim gitti

Ardına düşmüş umutlarım, gençliğim gitti

Yalnızlık sırdaşım olunca yetimliğim gitti

Seni sevmedim ben onu sevdiğim kadar

 

Bırakıp gidişin vardı ya vedâlaşmadan

Boynum bükük iki damla yaştı aklımda kalan

İşte o gün de yalnızlığımdı beni kucaklayan

Seni sevmedim ben onu sevdiğim kadar

 

Göz yaşımdaki her damlanın var hatırası

Her damlasına şâhit ayrı ayrı yarası

Beni teselli eden yine o dostun sadâsı

Seni sevmedim ben onu sevdiğim kadar

 

Mevsimini bekleyen kuru dallar gibi

Bekliyorum sanma susamış toprak gibi

Gelme!  Bu sihir gelirsen bozulacak gibi

Seni sevmedim ben onu sevdiğim kadar

0 yorum
0 beğeni
Prev post: EDİTÖRDENNext post: GELİNCİK ADASI

Yorum Yap

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Arşiv
Kategoriler
En Son Yazılar

Aylık Ücretsiz Dijital Dergimize Abone Olmak İster Misiniz?

Yazının Yayınlanmasını İster Misin?
  • Konsol Edebiyat
  • Fon Muzigi
  • https://konsoledebiyat.com/wp-content/uploads/2025/01/WhatsApp-Video-2025-01-28-at-09.54.34.mp3