Yaratımda bize armağan edilmiş mücize kalkan.

“İnsanın ‘çare-siz’ken aslında ‘çare-li’ olabileceğini, sorunun cevabını dışarıda değil önce içeride araması gerektiğini, kendi benliğiyle hareket ettiğinde, gücünün iradede varolduğunu” algılaması çözüme giden en büyük yoldur.

Olumlu ya da olumsuz, her zaman bir dönüşümün içinde var oluruz. Her birimiz iyiyi arzularız, olumlu olarak yol almak isteriz. Tabi ki kararlarımız doğrultusunda amacımıza ulaşmak beraberinde bir çok hatayı da getirebilir. Fakat bilmeliyiz ki yaşam yolculuğunda iniş, çıkış ve engebe her zaman olacaktır.

İrade, her seçimde seni sen olabilmek için yontan bir güç ustasıdır. İnsan, hayatının sorumluluğunu her daim üstlenmek zorundadır. Seçimlerinin kölesi değil baş kahramanı olmalıdır. Yaşam yolculuğunda varlığını keşfetmek için kendine şans verip, cesurca içindeki cevheri çıkarmalıdır.

Her birimiz hayata gelirken sıfırdan başlıyoruz ve varlığımızı sürdürebilmek için oldukça çaba sarfediyoruz. Dış dünyayı çözmeye çalışırken aslında bir çok şeyin iç dünyamızla bağlantılı olduğunun farkına varıyoruz. İç dünyamız yani benlik olgusu, bizi belli süzgeçlerden geçirerek zamanla kendine çeviriyor. Yaratımda bizde var olan, kimyamızda bulunan düğmeleri aktif haline getiriyor.

Bu mucize düğmesini öğrendiğimizde kendimiz için kurtarıcı aramak yerine pilot koltuğuna geçip aslında yaşamın ne kadar akıcı yönde olduğunun farkına varırız. Buna cesaret edebilmek meşakatli gibi görünse de meyvesi huzurdur.

Bir şeyi fark etmek değişim ve dönüşümün kapısını mutlaka aralar. Algımız açıldıkça görüş açımız genişler. Direnç gösterdiğimiz olguların bizi eğittiği tabi ki aşikardır fakat yönünü bilen kaptanın boşa güç sarfedecek zamanı olmaz.

Aslında bir çoğumuz kendi benlğimizin içinde kaybolmaya oldukça müsaitiz:

* Her insan bağımlılığa meyillidir.

* Her insan melankoliye meyillidir.

* Her insan hislerinin peşinde bir köle gibi koşmaya meyillidir.

İşte irade dediğimiz mucizevi güç, bize bu sebeple kodlanmıştır. Bir nevi kontrol düğmesi diyebiliriz. Kendi konrol düğmemizi kullanmayı öğrendiğimizde, toplumsal olarak da bir çok düğmeye basmış oluruz. Bizi oluşturan her bireysel düşünce, zamanla eyleme dönüşecektir ve buradan topluma yayılacaktır. Bizler tekliğin içinde çokluğu fark ettiğimizde anlamlı ve zengin bir yaşamın varlığını da keşfetmiş oluruz.