Önemli şeyler dinlerdi dedem hep televizyondan.

Başka şeyleri dinlemeyecek kadar önemli şeyler.

Büyükannemin istekleri, annemin sitemleri, 

Çocuk cıvıltıları, bebek ninnileri…

Önemsiz şeyler.

Kısık kısık kıkırdardık dedem kızmasın diye.

Ama en küçüğümüz koyverince kahkahayı

Yeniden yerdik paparayı, hepimiz.

Dedem önemli şeyler dinlerdi hep televizyondan.

Kısa yaz akşamları, uzun kış geceleri.

Tatillerde eve doluşan çocuklar, torunlar,

Gelinler, damatlar.

Konuşmalar, danışmalar, atışmalar,

Çığlıklar, ağıtlar, gülüşmeler…

Önemsiz şeyler.

Ve bir gün,

Bütün önemsiz şeyler çıktı dedemin hayatından.

Önce büyükannemin istekleri,

Sonra annemin sitemleri

Ve torunların kahkahaları…

Önemsiz şeyler,

Çıkınca hayatından dedem,

Tek başına kalakaldı ıssız, sessiz.

Ve önemli şeyler söyleyen televizyonu 

Duymayacak kadar çaresiz.